Francis Bacon de kunstschilder met verf
Francis Bacon de kunstschilder (Dublin, 28 oktober1909 – Madrid, 28 april1992). Bacon was een Iers-Britse expressionistische kunstschilder. Bacon portretteerde niet de buitenkant van de personen, maar de binnenkant. Hij schilderde het gezicht of lichaam van de geportretteerde met hun psychische en emotionele gesteldheid zichtbaar.
Inhoudsopgave
Een illustratieve vorm vertelt je via de intelligentie direct waar de vorm over gaat, terwijl een niet – illustratieve vorm eerst werkt op gevoel en dan langzaam terug lekt in het feit
Francis Bacon
Bacon schilderde geen illustraties, video
Kunst is een methode om gevoelsgebieden te openen in plaats van slechts een illustratie van het model.
Ik hou me met schilderen bezig, dat wil zeggen met pogingen om idee en techniek onafscheidelijk te maken. Schilderen heeft in deze zin de neiging om beeld en verf volledig met elkaar te verbinden, behalve dat het beeld de verf is en vice versa.
De schildertechniek van Francis Bacon
Compositie
Bij Bacon vormde compositie het belangrijkste onderdeel van het schilderij. Hij experimenteerde net zo lang tot hij de juiste verhouding tussen vorm, kleur en diepte had. Hierbij was de leegte even belangrijk als de vormen en figuren zelf waren. Volgens Bacon was het maken van composities dan ook zijn enige drijfveer als kunstenaar: structuur scheppen in de chaos die zijn eigen leven was.
Rust en orde van de composite
Hoewel Bacons werk nooit abstract is geworden, schilderde hij zijn schilderijen wel bewust onduidelijk waardoor meerdere interpretaties mogelijk werden. Bacon wilde dat ‘de verf een eigen leven ging leiden’, waarmee hij bedoelde dat ieder mens in de compositie kon zien wat hij erin kon zien. De details, personen en voorwerpen op het schilderij waren voor hem zeer persoonlijk gevoelig en, naar zijn eigen zeggen, niet belangrijk voor de kijker. De kijker hoefde alleen de harmonie, rust en orde van de compositie te ervaren.
Veel experimenteren en oefenen
Alle figuren hadden, tot in de kleinste details, een speciale betekenis in Bacons leven en alleen door deze figuren en vormen in strakke compositie te plaatsen kon hij met die obsessies afrekenen. Omdat het maken van composities veel experimenteren en oefenen vergde, maakte Bacon tientallen schilderijen over hetzelfde onderwerp, net zo lang totdat hij de ultieme compositie maakte en met dat beeld kon afrekenen.
Het model Floor tekenen bij atelier #Haarlem
Boetseren in verf
Bacon had een unieke schildertechniek. Hij smeet vaak eerst verf op een doek en daarna keek hij wat hij in de verf klodders zag. De klodders smeerde hij verder uit met een doek, waarbij de verf in de poriën van het (ongeprepareerde) linnen werd gedrukt. Tijdens het uitsmeren kwam hij al werkende tot een eindresultaat, wat hij ‘boetseren in verf’ noemde.
Ik schilder voor mezelf en niet om anderen te behagen.
Francis Bacon
Bacon noemde zichzelf een ‘persoonlijk realist’: hij schilderde zijn ervaringen en waarnemingen op een manier zoals hij die in zijn hoofd wilde rangschikken.
Portret van Clairy Polak (Sterren op het Doek)
De invloed van Rembrandt op Bacon
Bacon was een groot bewonderaar van het werk van Rembrandt. En de invloed van Rembrandt zie je in Bacon zijn verf behandeling. Hij bewonderde vooral Rembrandts vermogen om gelijkenis te creëren met ‘abstracte’ verfstrepen, zoals hij uitlegde met het onvoltooide paneel Zelfportret met baret, 1659 als voorbeeld………want ‘als je het analyseert, zul je zien dat er nauwelijks oogkassen zijn, dat het bijna volledig anti – illustratief is, […] het mysterie van de feiten wordt overgebracht door een beeld dat is gemaakt van niet-rationele verfstreken.
Het mysterie ligt in de irrationaliteit waarmee je schildert – als het niet irrationeel is, maak je illustratie.
De triptiek, een hulde aan zijn vriend en vakgenoot Lucian Freud.Atelier tafereeltje, schilderles
